• Home
• Obesitas
• behandelingen
• voor de gastric bypass
• opname en operatie
• na de gastric bypass
• meer info

behandelingen

10 gulden regels na een gastric bypass

Volg de 10 gulden regels na gastric bypassoperatie

Help, ik kom terug bij!

Wat moet ik doen als mijn gewicht terug stijgt?

Vaak gestelde vragen 

Faq's voor en na  gastric bypass operatie

Downloads

hier kunt u folders en vragenlijst downloaden

Voor hulpverleners

speciale pagina voor huisartsen en andere hulpverleners

Alternatieve bariatrische ingrepen

Hierna volgt de beschrijving
°eerst van 3 puur restrictieve ingrepen (werken dus enkel door het verminderen van de voedselinname): Masongastroplastie, de lapband of maagbandje en de sleeve-gastrectomie.
°Daarna de puur malabsorptieve ingreep: de bilio-pancreatische derivatie of Scopinaro techniek. °Tenslotte de combinatie van restrictie en malabsorptie: de gastric bypass (reeds apart beschreven) en duodenale switch.
°Vervolgens nog een buitenbeentje: de maagpacemaker.

De Mason-gastroplastie: Verticale maagverkleining

De Mason methode werd, meer dan 30 jaar geleden, ontwikkeld door Prof. Dr. Mason. Deze operatie geeft goede resultaten bij patiënten die langzaam en rustig kunnen eten en die heel gemakkelijk van alle zoet kunnen afblijven. Jammer genoeg komen daardoor niet veel patiënten, die operatieve hulp zoeken voor obesitas, in aanmerking voor een Masonoperatie. De Mason-operatie is een puur restrictieve operatie. We hebben op onze dienst jarenlang deze operatie uitgevoerd en veel patiënten definitief geholpen, doch momenteel voeren we ze niet meer uit omdat ze enkel nuttig is bij volume-eters en we zien dat na een Masonoperatie vele volume-eters snoepers worden.
Operatie
Bij de vertical banded gastroplasty (verticale verkleiningsplastie van de maag) wordt een soort voormaag gecreëerd (net zoals bij een maagring - maagband operatie) door het aan elkaar vastmaken van de voor- en achterzijde van de maag door middel van nietjes. Aan het uiteinde van deze verbinding komt dan een ring rond de maag, die verhindert dat deze ruimte zich kan uitzetten.
Er wordt dus als het ware een voormaag gemaakt in de maag. Het eten komt eerst in de voormaag terecht en vermits die klein is, ontstaat er snel een verzadigingsgevoel met verdwijnen van het hongergevoel in het eetcentrum van de hersenen.
De voormaag leegt zich traag doorheen de ring naar de rest van het maaggedeelte, waar de vertering verdergaat.
De ring tussen het eerste en tweede gedeelte van de maag houdt vloeibare voedingsstoffen zoals zoethoudende dranken, ijscrème, chocolademelk, milkshakes en soepen niet tegen. Wanneer je toch hypercalorische dranken gebruikt, zul je natuurlijk niet voldoende vermageren.
Voordelen: bij deze ingreep worden er geen anastomoses (verbindingen van maag-dunne darm en dunne darm-dunne darm) aangelegd, zodat de kans op lekkages geringer is dan bij een gastric bypass.
Risico’s en nadelen
Vaak hebben patiënten last van misselijkheid en braken na een verticale gastroplastie met nietjes. Ook brandend maagzuur kan voor veel ongemak zorgen.
De patiënt moet heel erg gemotiveerd zijn om af te vallen. Immers, de operatie bemoeilijkt de inname van vast voedsel, maar laat vloeistoffen gewoon toe. En het is dan best heel erg moeilijk om “nee” te blijven zeggen tegen die lekkere, maar calorierijke drankjes. En als je eraan toegeeft, dan valt je natuurlijk niet af.
De ingreep is slechts gedeeltelijk omkeerbaar. De chirurg kan enkel wel de siliconenband weer verwijderen. Meestal is dit al voldoende om het restrictief effect van de operatie ongedaan te maken.
Een groot deel van de patiënten, na Mason ingreep (in sommige reeksen tot 50%), forceren hun nietjes, door de voormaag zeer dikwijls tot het uiterste onder spanning te zetten.  Eenmaal enkele nietjes open, is het effect van de ingreep verdwenen en komt er een snelle gewichtstoename tot het oorspronkelijk gewicht of meer: terug af naar nul.  

De lapband, maagring of gastric band

De maagring of maagband (gastric band) was tot voor kort een populaire ingreep voor de bestrijding van obesitas. De ingreep werd vooral zo populair omdat de chirurgische techniek heel eenvoudig, snel en goedkoop is. Helaas bleken er té veel problemen met deze methode en worden er wereldwijd meer maagbandjes verwijderd dan geplaatst.
Operatie
De chirurg plaatst via laparoscopie (een kijkoperatie) een silicone ringetje (een maagband) rond het bovenste deel van de maag. Zo creëert de arts een klein voormaagje, boven de rest van de maag. Het voedsel moet eerst door een kleine opening van amper 1,2 cm, alvorens het terecht kan komen in de kleine voormaag.
Aan de binnenkant van de maagband zit een ballonnetje. De chirurg kan via een reservoir (poortje), dat meestal op de buikspier wordt geplaatst, het ballonnetje bijvullen of leegmaken. Hierdoor wordt de maagband - de maagring strakker of losser.
Problemen, risico's en nadelen De maagband werd eerst door de leveranciers gepromoot om maagbreuken mee te behandelen. Zonder resultaat. In de jaren 90 werd het als obesitasingreep gelanceerd. Rond 2005 werden de problemen meer en meer bekend.
Het grote probleem van de lapband is dat de inwendige diameter, waardoor het eten moet, kleiner is dan 1,2 cm. Hierdoor kunnen mensen niet meer normaal eten. Groenten, fruit, rauwkost, brood, vlees en vis: gezonde voeding wordt onmogelijk. Patiënten moeten dikwijls braken.
Braken, overgeven is vervelend. Dus schakelt men automatisch over op de voeding die wel wordt verdragen. Cola, chocolade, ijsjes, chips, ... als hoofdmaaltijd.  Afvallen? Zeker niet. Erger nog, het continue gebrek aan de nodige gezonde voedingsstoffen, veroorzaakt grote gezondheidsproblemen (osteoporose, hartkloppingen, extreme vermoeidheid, haaruitval, spierkrampen, …).
Daarnaast zijn er ook nog de technische problemen:
- het verschuiven van de band naar onder of boven;
- migratie van de band naar middenrif;
- blokkades, obstructie;
- opbreken van zuur;
- erosie; 
- bloedingen;
- perforaties.
Hoe langer de band blijft zitten,  hoe frequenter één van deze verwikkelingen optreedt en een verwijdering ervan zich opdringt. Het hele vermageringsproces begint dan weer vanaf nul.
Bij deze operatie kunnen er dus teveel problemen optreden om veilig en efficiënt genoemd te worden. Helaas krijgt een groot deel van de patiënten te maken met één of meerdere van deze bijwerkingen:

   1. Het eerste probleem is dat de lapband (maagring – maagband) niet ontworpen is om gefixeerd te worden op de maag. Daardoor kan de lapband  naar beneden of boven verschuiven. Eenmaal de band aan het schuiven gaat, kan die niet goed meer werken. Er kan dan opnieuw een gewichtstoename optreden. Men kan ook problemen krijgen met blokkade of opbraak van zuur. Verwijderen van de maagring is dan noodzakelijk.
   2. Het tweede probleem is dat er bij het inspuiten van de lapband, er een beetje meer vocht ingespoten wordt dan er eigenlijk mag (dit om de lapband toch maar op zijn plaats te houden, zodat hij niet kan migreren). Wanneer dit gebeurt, kan het zijn dat  de lapband te fel begint te spannen tegen de maagwand en kan deze beginnen ingroeien in de wand met erosie als gevolg.  Verwijderen van de maagring is dan noodzakelijk.
   3. Het derde probleem is van psychologische aard. Patiënten met een lapband (maagring – maagband) zijn dikwijls geneigd om frequent de inhoud van het reservoir te laten wijzigen. Als er wat vocht uit het reservoir verwijderd wordt, gaat de lapband open en kan de patiënt terug meer eten, soms zoals vroeger. Je  komt terug bij in gewicht: Het resultaat van de lapband is helemaal verdwenen.
      Het is psychologisch moeilijk zich aan te passen aan een systeem dat de ene keer werkt zoals het hoort (als het bandje voldoende is opgespoten) en na een tijd terug kan opengezet worden. Wanneer er te dikwijls aan dit reservoir wordt gesleuteld, zal de lapband nog sneller van plaats veranderen en zal zijn functie nog sneller verdwijnen.
   4. Een vierde probleem is dat de lapband (maagring – maagband) dikwijls om de 4 à 5 jaar veranderd moet worden.  Een nieuwe operatie – nieuwe kosten.
   5. Een vijfde probleem is dat een lapband – maagring de patiënt er niet van weerhoudt om van  zoetigheid af te blijven. Een lapband maakt dat u moeilijk vaste voeding kan gebruiken, zoals  vlees en groenten.  Hierdoor gaat de patiënt naar zoet te neigen zodat hij niet meer gezond eet, maar ook snel in gewicht zal toenemen. Het omgekeerde effect.

De Scopinari methode

Scopinaro is de naam van de chirurg die in de jaren ‘70 deze drastische maagverkleining ontwikkelde. De ingreep was zeer drastisch omdat een groot deel van de maag werd weggenomen. Ook werd de galblaas verwijderd omdat het risico op galstenen te groot was. De scopinaro methode wordt bijna nergens ter wereld meer toegepast.
Bij de Scopinaro methode neemt de chirurg 2/3 van de maag helemaal weg. De galblaas wordt verwijderd. Er wordt een korstsluiting gemaakt tussen de dikke en de dunne darm.
Grote risico’s en nadelen van de Scopinari methode
Het voedsel en de voedingsstoffen worden slecht geabsorbeerd. Hierdoor is vermagering gegarandeerd, maar zeker niet op een gezonde en verantwoorde manier. Immers, ook de belangrijke voedingsstoffen en vitaminen - die we nodig hebben voor het goed functioneren van ons lichaam - gaan verloren.
Een ander groot nadeel is de verhoogde kans op nierstenen. Door het verlies van veel vocht, via veelvuldige diarree, werken de nieren minder goed en maken ze sneller
nierstenen aan.
Het grootste ongemak is misschien wel dat de patiënten, na deze operatie, veelvuldig last hebben van diarree met een zeer slechte geur. Dit is sociaal gezien zeer onaangenaam.

Sleeve-gastrectomie

Hierbij wordt een groot deel (2/3) van de maag verwijderd.  Vervolgens reconstrueert de chirurg met de rest van de maag een kleiner maagreservoir in buisvorm in het verlengde van de slokdarm (=gastrectomie in de verticale as). De uiteinden van die nieuwe kleine maag wordt opnieuw aan elkaar vast gemaakt aan de hand van nietjes en ook manueel overnaaid als dubbele garantie. Dit resterende deel van de maag met een capaciteit van ongeveer 100 tot 150 cc (inhoud van een tas) is minder elastisch en zal dus minder uitzetten.
De maagingang (de pylorus) en maaguitgang blijven intact, waardoor de kans op dumping gering is. De werking van de maag blijft normaal. Het uitvoeren van de sleeve gastrectomie kan niet aanzien worden als een gemakkelijkheidoplossing, het is niet alleen de chirurg die werkt, het vergt een aanpassing van de voedingsgewoontes, zoniet zal er geen vermagering optreden. De werking van de sleeve is vergelijkbaar met die van de maagring, men kan minder eten en valt daardoor af. In tegenstelling tot de maagring wordt er geen lichaamsvreemd materiaal gebruikt, is de inhoud groter.

De maag-pacemaker